Babamı bilmiyorum ama annemden iki aylıkken ayrıldığımı dün gibi
hatırlıyorum.insan denen mahluklardan biri, güya ağabeyimin asıl sahibi.
Önce bir telefon görüşmesi yaptığını duyar gibi oldum. Gerçi insan denen o
mahlukları daha yeni yeni tanımaya başlamışım ama hep o ağabeyimin sahibini
görüyordum.
İstemeden de olsa o kulak misafiri olduğum ağabeyimin asıl sahibinin telefon
konuşmasında sanki beni vermek için birisini aradığına tanık oldum. İşte o
an sanki başımdan aşağıya sıcak su döktüler. Fena oldum. O ilk görüşmesinde
net bir sonuç alamadı. Karşı tarafta konuştuğu her kimse, o da o’na “abi”
diyordu. Onu anladım sadece..sonra bir başkası için tekrar “abi” dendiğini
duydum.
Hani ağabeyimin asıl sahibi olmasa o kadar güvenmeyeceğim kendisine ama
ağabeyime çok iyi bakıyordu. Görecektiniz onların boğuşmalarını, kavga
ediyorlar adeta. Bir keresinde ağabeyimi yere yatırdı ve sırtüstü boğazladı
da ama ağabeyim o’nu iyi tanıdığı için ufacık bir kelle numarasıyla
kurtuldu. Sonra o ağabeyimin peşi sıra çok koşturdu zaten ama onların ki
oyundu biliyorum ve nasıl anlattıklarını merak ediyordum.ama dedim ya o’na
güvenim, bu ağabeyimle olan yakın alakasındandı. Babama güvenmezdim o kadar.
O adam işte aldı beni, güya sevdi, okşadı sonra da bir karton kutuya
yerleştirdi..................haberin
tamamı için tıklayın
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder